Jak już wspomniano w artykule poświęconym kwestii dochodzenia zachowku przez spadkobierców ustawowych, w określonych sytuacjach możliwe jest kierowanie roszczeń związanych z prawem do zachowku do osób obdarowanych przez spadkodawcę. Należy jednak podkreślić, że możliwość ta istnieje również w przypadku dziedziczenia na podstawie testamentu, toteż kwestia odpowiedzialności za zachowek osób obdarowanych powinna być na uwadze osób, które już sporządziły lub dopiero mają zamiar sporządzić testament (a także odpowiednich spadkobierców).
Zgodnie z art. 993 KC przy obliczaniu zachowku nie uwzględnia się zapisów zwykłych i poleceń, natomiast dolicza się do spadku darowizny oraz zapisy windykacyjne dokonane przez spadkodawcę, na zasadach wskazanych w art. 994 § 1 KC i następnych. Przy obliczaniu zachowku nie dolicza się do spadku, na przykład, drobnych darowizn, zwyczajowo w danych stosunkach przyjętych, ani dokonanych przed więcej niż dziesięciu laty, licząc wstecz od otwarcia spadku (śmierci spadkodawcy), darowizn na rzecz osób nie będących spadkobiercami albo uprawnionymi do zachowku. Należy podkreślić, że stosownie do treści art. 995 KC wartość przedmiotu darowizny oblicza się według stanu z chwili jej dokonania, a według cen z chwili ustalania zachowku.
Zapis windykacyjny oraz darowiznę dokonane przez spadkobiercę na rzecz uprawnionego do zachowku zalicza się na należny mu zachowek (art. 996 KC), a więc osoba uprawniona do zachowku niekoniecznie musi zostać przez spadkodawcę zaspokojona za sprawą dziedziczenia. Warto tu również powołać treść art. 997 KC, zgodnie z którym jeżeli uprawnionym do zachowku jest zstępny spadkodawcy, zalicza się na należny mu zachowek poniesione przez spadkodawcę koszty wychowania oraz wykształcenia ogólnego i zawodowego (a więc nie studiów), o ile koszty przekraczają przeciętną miarę przyjętą w danym środowisku.
Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 991 § 2 KC, osoba uprawniona do zachowku powinna kierować roszczenia o pokrycie bądź uzupełnienie zachowku przede wszystkim do spadkobierców spadkodawcy. Działania takie może także podjąć uprawniony będący równocześnie spadkobiercą, przy czym nie ma znaczenia to, z jakiego źródła wynikają jego prawa do spadku. Zgodnie jednak z art. 999 KC jeżeli spadkobierca obowiązany do zapłaty zachowku (a więc adresat wyżej wspomnianych roszczeń) jest sam uprawniony do zachowku, jego odpowiedzialność ogranicza się tylko do wysokości nadwyżki przekraczającej jego własny zachowek.
Jeżeli uzyskanie odpowiednich kwot od spadkobierców okaże się niemożliwe, osoba uprawniona do zachowku może kierować roszczenia o uzupełnienie zachowku do osób, na których rzecz został uczyniony zapis windykacyjny doliczony do spadku. Osoby takie są jednak obowiązane do zapłaty odpowiednich sum tylko w granicach wzbogacenia będącego skutkiem zapisu windykacyjnego (art. 9991 § 1 KC).
Ustawodawca dopuszcza kierowanie roszczeń o uzupełnienie zachowku do obdarowanych przez spadkodawcę dopiero wówczas, kiedy uzyskanie pieniędzy nie byłoby możliwe i od zapisobiorców zapisów windykacyjnych. Zgodnie z art. 1000 § 1 KC obdarowani ci są także obowiązani do zapłaty odpowiednich sum jedynie w granicach wzbogacenia będącego skutkiem darowizny. Wobec niezdefiniowania przez ustawodawcę sformułowania „granic wzbogacenia” w doktrynie podnosi się, że powinno do badania wzbogacenia obdarowanego przez spadkodawcę odpowiednio stosować przepisy o bezpodstawnym wzbogaceniu.
Należy podkreślić, że podobnie jak spadkobierca lub zapisobiorca zapisu windykacyjnego, na podstawie art. 1000 § 2 KC, obdarowany, jeżeli sam jest uprawniony do zachowku, ponosi odpowiedzialność względem innych uprawnionych do zachowku tylko do wysokości nadwyżki przekraczającej jego własny zachowek. Jeżeli spadkodawca przed śmiercią obdarował kilka osób, to, zgodnie z art. 1001 KC, spośród kilku obdarowanych obdarowany wcześniej ponosi odpowiedzialność tylko wówczas, gdy uprawniony do zachowku nie może uzyskać uzupełnienia zachowku od osoby, która została obdarowana później. Obdarowany może zawsze zwolnić się od obowiązku zapłaty sumy potrzebnej do uzupełnienia zachowku poprzez wydanie przedmiotu darowizny (art. 1000 § 3 KC).
Podsumowując:
1. Możliwe jest kierowanie przez osoby uprawnione do zachowku roszczeń o zachowek do obdarowanych przez spadkodawcę.
2. Dla dopuszczalności występowania z wyżej wspomnianymi roszczeniami nie ma znaczenia fakt, że uprawniony do zachowku jest jednocześnie spadkobiercą.
3. W pierwszej kolejności roszczenia powinny być kierowane do spadkobierców, w dalszej do zapisobierców zapisów windykacyjnych, a dopiero na samym końcu – do obdarowanych.
4. Stosownie do treści art. 1000 § 1 obdarowani obowiązani do zapłaty odpowiednich sum jedynie w granicach wzbogacenia będącego skutkiem darowizny.
5. Obdarowany, jeżeli sam jest uprawniony do zachowku, ponosi odpowiedzialność względem innych uprawnionych do zachowku tylko do wysokości nadwyżki przekraczającej jego własny zachowek.
Stan prawny aktualny na dzień 10.01.2020 r.
Tekst został przygotowany przez radcę prawnego Krzysztofa Sammlera.