spadek – zachowek-poznan.pl

Zachowek dla zstępnych wydziedziczonego

2 stycznia 2020

Ustawodawca istotnie ograniczył swobodę testowania poprzez wprowadzenie do prawa polskiego instytucji zachowku. W związku z jej funkcjonowaniem nieuczynienie danej osoby spadkobiercą przez spadkodawcę nie jest równoznaczne z całkowitym „odcięciem” jej od majątku podlegającego dziedziczeniu. Osiągnięcie takiego celu umożliwia zastosowanie instytucji wydziedziczenia, która, jak wskazuje art. 1008 Kodeksu cywilnego, polega na pozbawieniu zstępnych, małżonka i rodziców spadkodawcy zachowku – i jednak wydziedziczenie, jak już zarysowano w publikacji poświęconej tej instytucji, również niekoniecznie musi oznaczać wyłączenie danej gałęzi rodziny od dziedziczenia.

Taki stan rzeczy wynika z art. 1011 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym zstępni wydziedziczonego zstępnego są uprawnieni do zachowku, chociażby przeżył on spadkodawcę. Skutki wydziedziczenia danej osoby nie rozciągają się zatem na jej dzieci, wnuków, etc., którzy mogą dziedziczyć na podstawie ustawy oraz przysługuje im prawo do zachowku na podstawie art. 991 ust. 1 KC – sytuacja prawna wydziedziczonego w prawie polskim jest więc analogiczna do sytuacji osoby, która nie dożyła otwarcia spadku. Warto zauważyć, iż w orzecznictwie wskazuje się, iż generalnie skutki wydziedziczenia związane są wyłącznie z osobą wydziedziczonego, toteż pozbawienie praw do dziedziczenia i zachowku jego zstępnych wymagałoby odrębnych aktów wydziedziczenia, które, jak należy przypomnieć, jest możliwe tylko w przypadku zaistnienia określonych przesłanek.

W związku z powyższymi należy podkreślić, że jeżeli wydziedziczony ma zstępnych, przysługuje im prawo do zachowku po spadkodawcy, który dokonał wydziedziczenia. Jest to ich własne prawo, toteż w takiej sytuacji nie zachodzi dziedziczenie roszczenia o zachowek stosownie do treści art. 1002 KC. Warto zauważyć, że stosownie do treści art. 991 ust. 1 KC, zstępnym małoletnim spadkodawcy należą się dwie trzecie wartości udziału spadkowego, który by im przypadał przy dziedziczeniu ustawowym, toteż w określonych sytuacjach wydziedziczenie jednej z osób uprawnionych do zachowku, która ma zstępnych, może wręcz prowadzić do zwiększenia korzyści, jaką z majątku spadkowego osiągnie dana gałąź rodziny.

Podsumowując, należy powiedzieć, że wydziedziczenie nie rozciąga się na zstępnych wydziedziczonego zstępnego. Wnuki i dalsi krewni spadkodawcy, wywodzący się od wydziedziczonego, mogą dziedziczyć na zasadach ogólnych, może im również przysługiwać prawo do zachowku.

Stan prawny aktualny na dzień 02.01.2020 r.

Tekst został przygotowany przez radcę prawnego Krzysztofa Sammler.

0 Comments

Spadki Zachowek

Dziedziczenie roszczenia o zachowek

19 grudnia 2019

Art. 991 ust. 1 Kodeksu cywilnego wskazuje na zamknięty krąg osób uprawnionych do zachowku po spadkodawcy, który zmarł pozostawiając po sobie testament (aczkolwiek należy podkreślić, iż roszczenie o zachowek w pewnych przypadkach może pojawić się także w związku z dziedziczeniem ustawowym, co było już zasygnalizowane w poprzednim artykule). Uprawnionymi do zachowku są zstępni, małżonkowie, a także rodzice spadkodawcy, którzy byliby powołani do spadku z ustawy. Pojawia się jednak pytanie – co dzieje się z roszczeniem o zachowek w przypadku śmierci osoby uprawnionej, która nie zdążyła wyegzekwować należnych jej pieniędzy?

Istota instytucji zachowku może rodzić przekonanie, iż roszczenie o zachowek powinno być dziedziczone na równi z innymi prawami i obowiązkami majątkowymi zmarłego, stosownie do treści art. 922 ust. 1 KC. Jest to jednak przekonanie błędne – ustawodawca w art. 1002 wskazał wyraźnie, iż „roszczenie z tytułu zachowku przechodzi na spadkobiercę osoby uprawnionej do zachowku tylko wtedy, gdy spadkobierca ten należy do osób uprawnionych do zachowku po pierwszym spadkodawcy”.

Z treści przytoczonego wyżej przepisu wynika, iż dla niewygaśnięcia roszczenia o zachowek nie ma znaczenia relacja wiążąca zmarłego uprawnionego do zachowku z jego własnymi spadkobiercami. Liczy się natomiast relacja pomiędzy jego spadkobiercami, a „pierwotnym” spadkodawcą, w związku z działaniami którego powstało roszczenie o zachowek. Osoby dziedziczące po uprawnionym do zachowku odziedziczą roszczenie tylko wówczas, gdy same mogłyby należeć do kręgu osób wskazanego w art. 991 ust. 1 KC. Przykładowo, takimi osobami będą dzieci zmarłego uprawnionego do zachowku, które są także zstępnymi „pierwotnego” spadkodawcy.

Należy podkreślić, że jeżeli żadna z osób dziedziczących po uprawnionym do zachowku nie należy do kręgu osób, którym przysługuje prawo do zachowku po „pierwotnym” spadkodawcy, roszczenie o zachowek nie będzie podlegało dziedziczeniu i wygaśnie. W tym przypadku zachowek ewentualnych innych uprawnionych do zachowku nie ulegnie powiększeniu lub innej modyfikacji.

Jednocześnie jeżeli spadkobiercą uprawnionego do zachowku jest inny uprawniony do zachowku (a więc na przykład rodzeństwo będące dziećmi „pierwotnego” spadkodawcy), należy uznać, że prawo do zachowku tej drugiej osoby ulegnie powiększeniu.

Warto zauważyć, iż dla kwestii dziedziczenia roszczenia o zachowek nie ma znaczenie uznanie roszczenia przez spadkobierców, zapisobierców lub obdarowanych przez „pierwotnego” spadkodawcę, albo wytoczenie jeszcze za życia uprawnionego do zachowku pozwu związanego z przysługującym mu roszczeniem. Jeżeli natomiast sąd zasądzi w efekcie wspomnianego pozwu konkretną kwotę tytułem zachowku, ale uprawniony do zachowku nie zdąży jej uzyskać przed śmiercią, wierzytelność wynikająca z orzeczenia sądowego będzie dziedziczona na zasadach ogólnych, toteż będzie mogła przejść na osoby, które nie należą do kręgu osób wskazanego w art. 991 ust. 1 KC.

Podsumowując:

1. Roszczenie o zachowek podlega dziedziczeniu. Odziedziczyć roszczenie mogą jednak tylko osoby, które mogłyby być uprawnione do zachowku po „pierwotnym” spadkodawcy.

2. Jeżeli spadkobiercy uprawnionego do zachowku nie należą do kręgu osób wskazanego w art. 991 ust. 1 KC, roszczenie o zachowek wygasa.

3. Dla kwestii dziedziczenia roszczenia o zachowek nie ma znaczenia uznanie roszczenia przez spadkobierców, zapisobierców lub obdarowanych przez spadkodawcę lub wytoczenie pozwu przez uprawnionego do zachowku związanego z roszczeniem.

4. W przypadku zasądzenia przez sąd określonej kwoty tytułem zachowku, w razie śmierci uprawnionego do zachowku wierzytelność wynikająca z orzeczenia sądowego przechodzi na jego spadkobierców na zasadach ogólnych.

Stan prawny aktualny na dzień 19.12.2019 r.

Tekst został przygotowany przez radcę prawnego Krzysztofa Sammler.

0 Comments

Spadki Zachowek

Zachowek – opis instytucji

10 października 2019

W przypadku śmierci członka rodziny bardzo często pojawia się problem uregulowania kwestii spadku po zmarłym – trzeba ustalić, jak dalej postępować ze zgromadzonym majątkiem, a więc na przykład podjąć decyzję o tym, kto powinien dysponować nieruchomościami należącymi do zmarłego lub pieniędzmi zgromadzonymi na jego rachunkach bankowych. Jakkolwiek jest to wielokrotnie doświadczenie trudne i bolesne, a borykanie się z sądami lub notariuszami jawi się jako męczące i czasochłonne, warto to zrobić, aby usunąć wszelkie wątpliwości co do tego komu i jakie części majątku zmarłego powinny przypaść (ma to chociażby szczególne znaczenie w przypadku nieruchomości).

Przy ustalaniu porządku dziedziczenia przede wszystkim należy ustalić, czy spadkodawca pozostawił po sobie testament. Jeżeli tak – ustalony w nim porządek „nadpisze” ten wynikający z przepisów Kodeksu cywilnego. Teoretycznie spadkodawca może w testamencie w sposób dowolny rozporządzić swoim majątkiem, a więc w szczególności przysługuje mu prawo do wskazania wybranych przez siebie spadkobierców (niekoniecznie należących do jego rodziny) i ustalenia, jakie części majątku powinny im przypaść. W praktyce jednak niejednokrotnie okazuje się, że porządek, który pozostawił po sobie spadkodawca, ulega zburzeniu wskutek obowiązywania mającej swe korzenie w prawie rzymskim instytucji zachowku – i to właśnie objaśnieniu podstawowych kwestii związanych z zachowkiem poświęcony jest niniejszy wpis.

W Kodeksie cywilnym próżno szukać definicji zachowku. Ustawa przechodzi od razu do wskazywania kręgu osób uprawnionych do zachowku oraz roszczeń im przysługujących, pozostawiając wypracowanie definicji autorom książkowych opracowań. Aby jednak nie odsyłać do lektury podręczników, skrótowo można powiedzieć, iż zachowek to wyrażona w pieniądzach część udziału w majątku spadkodawcy, który normalnie, gdyby nie było testamentu, przysługiwałby spadkobiercy ustawowemu.

Jak wskazuje art. 991 ust. 1 KC, do zachowku uprawnieni są zstępni (dzieci, wnuki w ich zastępstwie, itd.) małżonkowie, a także rodzice spadkodawcy, którzy byliby powołani do spadku z ustawy. Warto zwrócić uwagę na drugą część powyższego zdania, ponieważ pominięcie jej może prowadzić do niewłaściwego ustalenia kręgu osób uprawnionych do zachowku.

Z ust. 2 tego samego artykułu dowiedzieć się także można, że z roszczeniem mogą wystąpić osoby z wskazanego wyżej kręgu, które jednak nie otrzymały należnego zachowku bądź w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny, bądź w postaci zapisu, bądź w postaci powołania do spadku. Oznacza to, że w większości przypadków niezasadne jest, aby z roszczeniem o zapłatę pieniędzy z tytułu zachowku występowała osoba, która w jakiejś formie otrzymała je już od spadkodawcy.

Kończąc wątek osób uprawnionych do zachowku warto także zauważyć, że w niektórych sytuacjach możliwe będzie dochodzenie zachowku nawet w razie niesporządzenia przez spadkodawcę testamentu. Możliwy jest bowiem i taki scenariusz, w którym spadkodawca przed śmiercią w drodze darowizn wydaje niemal cały swój majątek, nie pozostawiając istotnego majątku w spadku, który przypadałby spadkobiercom ustawowym. Konieczna jest także uwaga, że niekiedy osoby, które normalnie należałyby do kręgu osób uprawnionych do zachowku, nie będą się w nim znajdować – chodzi tu przede wszystkim o wydziedziczonych.

Mając świadomość, komu przysługuje zachowek, należy wreszcie powiedzieć, jaka jest jego wielkość. Otóż stosownie do treści art. 991 ust. 1 KC:

– jeżeli uprawniony jest trwale niezdolny do pracy lub jeżeli jest zstępnym spadkodawcy i jest małoletni, przysługują mu 2/3 wartości udziału spadkowego, który by mu przypadał przy dziedziczeniu ustawowym,

– w innych przypadkach uprawnionemu przysługuje 1/2 wartości udziału spadkowego, który by mu przypadał przy dziedziczeniu ustawowym.

Podsumowując:

1. Spadkobierca może ustalić w testamencie dowolny porządek dziedziczenia, jednakże niektóre osoby mogą domagać się zachowku.

2. Uprawnieni do zachowku są co do zasady zstępni, małżonkowie, a także rodzice spadkodawcy, którzy byliby powołani do spadku z ustawy, gdyby spadkodawca nie sporządził testamentu.

3. Uprawnieni tytułem zachowku mogą domagać się zapłaty kwoty odpowiadającej 1/2 lub 2/3 udziału w spadku, który przypadłby im na podstawie dziedziczenia ustawowego, gdyby nie sporządzono testamentu.

Stan prawny aktualny na dzień 10.10.2019 r.

Tekst został przygotowany przez radcę prawnego Krzysztofa Sammler.

0 Comments